Reisverslag 4. Blue Mountains & Sydney.

De “Blue Mountains” is waarschijnlijk het meest bezochte “National Park” van Australië. Vanuit Sydney bezoeken dagelijks vele honderden toeristen het park. Meestal komen ze niet verder dan het “Echo Point” uitzichtpunt om daar o.a. de “Three Sisters” te zien. (drie verweerde zandsteen kolommen). Dit overkwam ons ook in 1991 toen we een kort bezoek aan Sydney brachten. De “Blue Mountains” heeft veel meer te bieden. Er zijn nog een aantal mooie uitzichtpunten en je kunt er mooie wandelingen maken door het regenwoud. Wij kozen voor de pittige “Federal Pass” wandeling die we vlak bij de camping in Katoomba konden beginnen.

 Het uitzicht op de “Three Sisters” tijdens de wandeling.

Uit tijdgebrek (te laat begonnen) moesten we de “Federal Pass” wandeling inkorten en de enige manier om uit het dal weer boven te komen was de “The Giant Stairway”. Een trap met 900 treden. Het verkeer op de trap was duidelijk drukker naar beneden dan naar boven omdat je dan een treintje kon nemen om weer terug boven te komen.

De trap kwam uit bij de grootste van de “Three Sisters”. De andere twee liggen er achter verscholen.

 Dit is Echo Point, het uitzichtpunt voor de busladingen uit Sydney.

De Campers van het verhuurbedrijf “Wickedcampers” zijn duidelijk herkenbaar met de bonte beschilderingen. Ook staat er altijd een spreuk op de achterkant. Op deze staat: Don’t hate yourself in the morning, sleep till noon. Op een andere, die we onderweg zagen rijden stond: If you think this van is dirty, you should sleep one night with the driver.

We wilden beslist een bezoek aan Sydney niet overslaan ofschoon we er al twee keer eerder waren geweest. De laatste keer in 1996 en eerlijk gezegd is er in de delen die wij bezocht hebben niets noemenswaardig veranderd. Maar het is gewoon een heerlijke stad om te bezoeken en wat rond te slenteren.

In één van de vier, 89m hoge Pylons van de Sydney Harbour Bridge kan je met een trap naar boven en heb je een geweldig uitzicht. Wij kenden deze mogelijkheid niet. Maar een Australisch echtpaar, dat we in de Blue Mountains ontmoetten, bood ons de tickets gratis aan toen ze hoorde dat wij naar Sydney zouden gaan. Zij hadden de tickets gekregen na de wandeling over de boog van de brug.

Hier het bewijs, nu digitaal, Ria is voor derde keer in Sydney met op de achtergrond het alom bekende Opera House.

Sydney Harbour Bridge. Als je goed kijkt zie je, rechtsonder in het blauw gekleed, een groep beginnen aan hun wandeling over de boog van de brug. Met als hoogste punt 134m boven Sydney Harbour.

 Sydney, haven panorama.

Op weg naar de haven zagen we deze merkwaardige constructie van een totaal overbodige deur en raam. Kunst?

 Half november was er hier en daar al wat kerstversiering in Sydney.

Sydney Harbour Bridge met een boogspanwijdte van 503m en een hoogte van 134m. De brug is sinds 1932 in gebruik.

Deze dame in haar keurig mantelpakje en twee chique tassen trok heel wat aandacht aan de haven door op de grond te gaan liggen om onder de banken te kunnen kijken. Ze was aan het geocachen maar niet op de aanbevolen manier.

Deze aalschovers (Little Pied Cormorants) lieten zich van dichtbij fotograferen. Waarschijnlijk omdat ze zich veilig waanden achter een stevig hek. Zie voorgaande foto.

 De botanische tuin is eigenlijk een groot stadspark, waar je best een dag door kan brengen.

Vanuit de botanische tuin heb je ook een mooi uitzicht op het Opera House en de Sydney Harbour Bridge.

Tijdens ons bezoek aan Sydney stonden we op een camping in Macquarie Park een voorstad van Sydney. Omdat Sydney inrijden met de camper niet erg praktisch is, hadden we een camping uitgezocht met goede openbaarvervoer mogelijkheden. We liepen in 10 minuten naar het metrostation en binnen een half uur stonden we in het centrum van Sydney.

Op de camping hadden we onverwachte ontmoetingen met dieren. Ik had nog maar net een paar zalmmoten op de barbecue gelegd toen ik van opzij een vogel een duikvlucht zag nemen richting de barbecue. Ik wist hem nog maar net af te weren. Toen de zalmmoten klaar waren had ik ze in een schaal naast de barbecue gezet terwijl ik die aan het schoonmaken was. Plotseling dook er weer een vogel op de schaal af maar deze keer had ik hem niet gezien omdat hij van achteren aan kwam vliegen. Later hoorden we dat het Kookaburra geweest moet zijn omdat die er om bekend staan deze streken uit te halen.

Ria kreeg de schrik van haar leven toen ze die avond op weg was voor haar laatste bezoek aan wat ze hier de “amenities” noemen. Plotseling sprong er in het donker een beest voor haar voeten weg en een boom in. Het was een Possum, een nachtdier. Zie onderstaande internet illustratie.

Deze Rosella kwam tegen de avond op de camping dineren.

Elke morgen kwamen de Rainbow Lorikeets een bad nemen in de vijver op de camping. Het is waarschijnlijk instinct, want als je de zielige natte “hoopjes” even later zag zitten leek het er niet op dat ze het leuk vonden.

 Op de tweede dag van ons bezoek aan Sydney gingen we naar Darling Harbour.

Bij Darling Harbour is nu ook het “National Maritime Museum”, met in de haven een fregat en een onderzeeboot.

Bij het “National Maritime Museum” ligt een replica van de “Endeavour”, het schip waarmee Captain James Cook naar Australia voer en in 1770 aan de oostkust aan land ging. 

 Bij Darling Harbour ligt ook een mooi angelegde Chinese tuin.

Voor Chinese bruidsparen is de tuin een populaire fotolocatie.

Reisverslag 3. Land inwaarts.

Vanaf het startpunt van de reis, in Coolangatta, reden we 450km langs de kust naar het zuiden. Vervolgens reden we landinwaarts om een paar aanbevolen wandelingen te maken in Nationale Parken. Het eerste park was het “Dorrigo National Park” waar we een mooie wandeling maakte door het regenwoud op ongeveer 1500m hoogte.

Het uitzicht over het regenwoud van het “Dorrigo National Park”. De linker foto was bij aankomst genomen. Op de twee andere foto’s lijkt het meer op een regenwoud. Deze zijn de volgende morgen genomen nadat het de hele nacht had geregend.

Foto’s van de 7km lange wandeling door het Doriggo regenwoud. Tijdens de wandeling hebben we ook  een aantal dieren gezien en /of gehoord maar meestal waren ons te vlug af om gefotografeerd te worden of ze lieten zich alleen maar horen.

 De “Topknot” duif liet zich op veilige afstand fotograferen vanaf de Sky Walk.

Deze vogel vond ik door op een vreemd geluid af te gaan. Het is de “Green Catbird”, die werkelijk miauwt als een kat.

Deze vogel (internet foto) hebben we tot nu toe niet gezien, maar al wel op veel plaatsen gehoord. Het is de “Whipbird” en als je het geluid hoort dan is het heel duidelijk het geluid van een zweepslag. Op Youtube kan je naar deze vogel en ook de “Green Catbird” luisteren. Het is heel bijzonder.

De “Small red-necked pademelon”, een soort Wallaby, liet zich, tijdens onze wandeling, maar heel kort zien.(Internet foto). In tegenstelling tot de andere kangoeroe soorten beweegt deze zich, door het dichte regenwoud, op 4 poten voort.

De Brush Turkey is, van dichtbij, niet moeder’s mooiste!

Op veel picknickplaatsen in Australië staan zulke mooie barbecues, zoals ook hier in het “Dorrigo National Park”. Het zijn roestvrijstalen platen die door een druk op de knop, gratis, elektrisch of op gas verwarmd worden. Service!!

Dit is de Ebor waterval in het gelijknamige dorpje aan de Guy Fawkes rivier. Langs deze rivier kan je een mooie wandeling maken maar dan moet het voor ons ook wel mooi weer zijn en dat was het bepaald niet. Watjes? Ook de geplande wandeling door het nabijgelegen Cathedral Rock National Park lieten we aan ons voorbij gaan.

Vanaf de stad Tamworth reden we Tourist Drive 23 en besloten in de Swamp Creek Campsite te overnachten. We stonden er aan de deels droge rivier “Peel” Op enige afstand zagen we een aantal mannen op rotsblokken in de rivier zitten. We hadden geen idee wat ze aan het doen waren. De temperatuur was bepaald niet zo hoog dat het nodig was om in de rivier af te koelen. De volgende dag vertelde één van de mannen dat ze aan het fossicken waren geweest maar zonder veel succes deze keer. Maar wat is in hemelsnaam fossicken? Het bleek dat ze naar goud en edelstenen hadden gezocht en als je dat, in Australië als amateur en zonder winstbejag, doet dan ben je een fossicker.

In de buurt van het stadje Scone zagen een tijd lang aan beide zijden van de weg alleen maar stud farms. Een hele mooie grote stud farm heette “Emirates”. Van wie zou die toch zijn?

Hier is onze verzameling van bijzondere verkeersborden tot nu toe. De betekenis is meestal vanzelfsprekend, maar niet altijd. Bij een brug verwacht je toch geen bord dat paarden voorrang hebben! Het was misschien geen toeval dat we dit bord in de buurt van Scone zagen staan.

 Op de camping in Denman maakten de “Sulphur-Crested Cockatoos” een hels kabaal.

De Galah is een stuk rustiger.

Van Denham reden we naar Katoomba in de Blue Mountains bij Sydney.

Reisverslag 2. Langs de kust naar het zuiden.

Pat, de eigenaresse van onze ruilcamper was zo aardig om ons in Brisbane af te halen. We hadden voorgesteld om met openbaar vervoer naar haar in Coolangatta te reizen maar dat vond ze niet nodig. Ze had zelfs koffie, thee en belegde broodjes voor ons meegebracht omdat ze had gedacht dat wij nog niet ontbeten hadden. Onderweg reden we ook nog langs Tamborine Mountain, een groot natuurgebied waar je o.a. een Sky Walk (in andere landen heet het meestal een Tree Top Walk) kon maken. Wat een ontvangst!!

We verbleven de volgende twee nachten nog bij Pat en dat gaf ons de tijd om de Camper op ons gemak in te ruimen en het nodige reisadvies van haar te ontvangen. We hadden al gehoord dat Australiërs in algemeen heel gastvrij zijn maar dit hadden we zeker niet verwacht.

We hebben voor onze camperreis van 2 ½ maand een voorlopige route in gedachten die van Coolangatta naar Sydney gaat. Vervolgens naar Melbourne voor o.a. een familiebezoek en dan met de veerboot naar Tasmanië en terug. We zijn van plan ook nog een stuk richting Adelaide te rijden over de Great Ocean Road en daarna is het waarschijnlijk de hoogste tijd om de kortste weg terug naar Coolangatta te nemen.

We hebben dan nog maar een klein deel Australië bereisd maar Australië is dan ook enorm groot zoals onderstaande vergelijking met Europa goed weergeeft.

Bij onze eerste koffiestop kwamen we al direct een stel vreemde voertuigen tegen. Het bleek een “Oldtimer Campeerclub” te zijn.

Dit is Lennox Head het oostelijkste stukje van Australia. We hebben Queensland verlaten en zijn nu in New South Wales.

Onze eerste overnachting in de Camper was in het Sandelwood Van and Leisure Park. Bijna alles op 4 wielen waarin je kunt slapen noemen ze hier afgekort een “Van”. We hebben nog geen idee hoe deze vogels allemaal heten die we in op de camping zagen.

Van Sandelwood liepen we naar het dorp Wardell aan de Richmond rivier. Hier zijn nog mooie houten huizen te zien met grote veranda’s en lanen met bloeiende jacaranda’s

Overal stonden in Wardell borden dat je op straat, voorlopig tot 2014, geen alcohol mocht drinken. Wij vroegen ons af, of ze daar een alcohol probleem hadden. Of was de kroegbaas bang voor zijn klandizie omdat de alcohol die op straat wordt gedronken uit de supermarkt komt.

De richtingaanwijzer naar de barbecue verbaasde ons ook. Later zagen we dat in vrijwel elk dorp één of meerdere picknick plaatsen waar elektrische- of gas gestookte barbecues staan voor algemeen gebruik. 

In het “Rother” wandelgidsje stond een mooie wandeling beschreven die langs de kust door het Yuraygir National Park ging. Later bleek dit een stukje van de 65 km lange “Yuraygir Coastal Walk”

Nog een paar foto’s van de wandeling door het Yuraygir National Park.

Op een paar plaatsen in het Yuraygir National Park kon je overnachten, zoals hier in de ‘Red Cliff Rest Area”, direct aan het strand.

Ria, de vroege vogel, had al voor ik wakker werd Kangoeroes gefotografeerd. Wat ze niet gezien had was dat Joey ( zo noemen ze hier een kleine kangoeroe), maar één voorpootje had. Als je wat later uit je bed komt zie de dingen blijkbaar beter.

Niet ver van de camper kroop er ook nog een 1 1/2 m lange Python rond.

Deze kangoeroe had geluk dat we stil stonden. Langs de weg zie je regelmatig dode Joeys liggen. Het lijkt er op dat ze ook geen moeite doen om ze op te ruimen.

In Zuid Amerika was Ria populair bij de honden maar in Australië zijn de vogels niet bij haar weg te slaan.

Langzaam leren we de namen van de vogelsoorten kennen. We zijn bepaald geen “vogelaars” maar vinden het wel leuk. Deze is endemisch en is een Rainbow Lorikeet

Geen idee wat voor vogel dit is.

Regelmatig zien we mooie plaatsjes waar je vrij kan overnachten. Meestal is er dan ook nog een barbecue, W.C. en een waterkraan.