Reisverslag 12 - Onze Reisroute.

Onze reisroute door het zuidoosten van Australië.

Het ovaal geeft ruwweg aan het (kleine) deel van Australië dat we bezocht hebben gedurende deze reis van 8250 km.

Reisverslag 11. Melbourne – Gold Coast

De eerste week na aankomst in Melbourne uit Tasmanië brachten we bij onze familie door.

Op eerste kerstdag hadden we een geweldige lunch bij mijn neef en nicht samen met de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. In Australië wordt er dan meestal ham en grote garnalen gegeten.

Na het eten was er Kris Kringle, een term die we nog nooit gehoord hadden, maar het is een verbastering van het Duitse Christkindle dat voor de kerstcadeautjes zorgt. Iedereen had een cadeautje van 10 dollar gekocht en op tafel gelegd. Er werden nummertjes getrokken en op die volgorde mocht je een pakje uitkiezen. Tussendoor veranderden de geopende cadeautjes van eigenaar omdat ook “Dirty Santa” werd gespeeld. In plaats van een pakje van de tafel te kiezen mocht je ook een geopend cadeautje van een ander afpakken.

Al meer dan 25 jaar rijdt de familie op tweede kerstdag 300km naar het noorden naar Tocumwal aan de Murray rivier. In het verleden werd er dan in tenten en caravans overnacht. Maar sinds Terry en Jenny in Tocumwal wonen is er een meer comfortabele optie. Wij stonden  met de camper bij Terry in de achtertuin. Later kwamen er ook nog een paar tenten bij.

De oever van de Murray rivier is erg populair om de feestdagen door te brengen. We gingen er met Ged’s boot een kijkje nemen.

Vanuit Ged’s boot zagen we een kangoeroe de rivier over steken. Het bleek een unieke gebeurtenis te zijn want nog niemand had het ooit gezien en sommige dachten dan ook dat kangoeroes niet eens konden zwemmen.

Jong geleerd, oud gedaan.

Mocht het geld op zijn, kan ik altijd nog gras gaan maaien.

Terry was zo aardig om met ons naar het Mulwala meer te rijden en in Yarrawonga was er tijd voor een sigaretje. Een dure aangelegenheid in Australië. Een pakje kost ongeveer 14 Euro.

Op weg terug naar Tocumwal stopten we even bij de Big Strawberry waar Jenny in het restaurant werkt. 

Ook met oudjaar was er een heerlijk koud buffet. Het was een aangename ervaring om tot na 12 uur gezellig buiten te kunnen zitten.

Van Tocumwal reden we meer dan 1100 km over de Newell Highway, naar het noorden. De weg gaat door een mooi maar na enige tijd toch wel eentonig landschap.

In Parks staat de op één na grootste Radio Telescoop ter wereld met een diameter van 64 m. De Australiers zijn trots op het feit dat deze telescoop het mogelijk maakte om, in 1969, “live” de Apollo 11 maanlanding en de wandeling van Neil Armstrong op TV te volgen. Hierover werd in 2000 ook een speelfilm (the Dish) gemaakt.

In 1889 werd in Peak Hill voor het eerst goud gevonden en sinds die tijd is er op verschillende manieren en met wisselend succes goud gewonnen. Op dit moment ligt de mijn stil en zijn er 4 grote gaten overgebleven waarvan de grootste 600m lang, 300m breed en 100m diep is. 

In Dubbo waren de steunpilaren van een viaduct van Aboriginal art voorzien.

Hoe ouder hoe gekker.

Queen Mary Falls bij Killarney.

Carrs lookout aan de falls drive van Killarney.

Een paar van de vogels die zich de laatste tijd rond de camper lieten zien.

Wilde bloemenvelden.

Bij Warwick, aan het Leslie stuwmeer was een mooi gelegen bushcamping.

Pelikanen op het Leslie stuwmeer.

Surfers Paradise aan de Gold Coast.

We bleven ons maar verbazen over het groot aantal waarschuwingsborden.

Er rijden veel auto’s met van die gekke dingetjes op de bumper geplakt. Het zijn Kangoeroe fluitjes die de kangoeroes moeten waarschuwen voor naderende auto’s. Aan het werkelijke nut wordt getwijfeld maar och: baat het niet dan schaad het niet.

Bij aankomst in Coolangatta was voor ons het schoonmaken van de camper de hoogste prioriteit. Pat, de geweldig aardige eigenaresse  van de camper, stond er op dat ze ons nog een paar dingen in de omgeving te laten zien.

Coolangatta strand bij de Tweed rivier. 

In het Springbrook National Park heeft een waterval, over miljoenen jaren, onder de grond een grot gevormd met een natuurlijke brug. 

Na meer dan 10 weken en 8250 km gaven we de sleutels van de camper terug aan Pat.

Tijdens de stopover in Singapore bezochten we de “Gardens on the Bay”.

Ook in Singapore houden ze van bordjes.

De sky walk verbindt een aantal van de enorme kunstbomen. Links het enorme “Marina Bay Sands” hotel.

Hiermee is een einde gekomen aan onze reis naar Australië van bijna 3 maanden. Als de gelegenheid zich voor doet, willen we ook nog graag naar het noordwesten van Australië.

Reisverslag 10. Tasmanië - 2

De route in dit reisverslag gaat van Port Arthur, in zuidoosten, naar de hoofdstad Hobart en dan diagonaal door niemandsland naar het mijnstadje Queenstown in het westen. Vervolgens naar het noorden van het “Cradle Mountain Lake St. Clair National Park” en via Launceston en Port Sorell terug naar Devonport.

 Tasmanië is bedekt met witte poppy (papaver) velden. De Afghanen zouden er zelfs jaloers op zijn.

De Tasmanian devil staat in het logo van de “Tasmania Parks and Wildlife Service”. De devil die met open bek op de foto staat is nog niet eens volwassen.

Omdat we de Tasmanian Devil niet in de natuur te zien kregen, ondanks de vele waarschuwingborden langs de weg, zijn we naar het “Tasmanian Devil Conservation Park” gegaan. Net zoals veel endemische Australische dieren komen ze s’nachts tot leven en dragen ze hun jong ook in een buidel.

Het zijn bepaald geen mooie dieren om te zien, behalve dan die onderaan in het midden.

Deze papegaai in het “Tasmanian Devil Conservation Park” liet een paar leuke kunstjes zien. Als je een muntstuk omhoog hield kwam hij het halen en gooide het in het borstzakje van zijn baas. Als je, je hand openhield bracht hij het geld ook weer terug.

Een wallaby en als je goed kijkt zie je er twee.

Ganzen bij een boer in de wei. Wat voor soort?

In het Engels heet dit geologische verschijnsel een Tessellated_Pavement. In de Nederlanse taal wordt dit met betegeling vertaald en op internet wordt verwezen naar de herhalende en in elkaar passende vormen van de kunstenaar Escher.

In de Piratesbay is veel Tessellated_Pavement te zien.

Rondom de haven ligt het interessantste deel van Hobart.

We zagen de Nederlandse vlag hangen, dus wij er op af. De vlag staat bij de Tasman Fontein, die door Koningin Beatrix op 27 oktober 1988 werd onthult ter gelegenheid van de viering dat Australië 200 jaar geleden gekolonialiseerd werd.

De botanische tuin in Hobart.

In het Mount Field National Park groeien de op één na hoogste bomen ter wereld. Alleen de redwoods in California groeien hoger. We wandelden de Tall Trees Walk en naar de Horse Shoe- en Russel Falls.

In het “Cradle Mountain Lake St. Clair National Park” liepen we naar de oever van Lake St. Clair in de hoop een glimp op te vangen van de Platypus.  Geen Platypus maar wel mooie groene varens.

Bij Nelson Falls was er na de buien van de laatste dagen geen gebrek aan water.

Gaat het weer regenen?

Bij een uitkijkpunt op 930m kregen we voor het eerst Cradle Mountain te zien. 

Dove Lake met Cradle Mountain.

Wij waren er ook. Maar zie je ook hoe dik we aangekleed waren om rondom het meer te lopen? De temperatuur was heel wisselvallig, soms kon je in je hemd lopen en even later had je een winterjas nodig.

Een paar van de planten langs het wandelpad rond het meer.

Beslist geen interessante foto maar wel het verhaal wat er bij hoort. We maakten voor het eerst kennis met deze man in de buurt van Tallangatta in Victoria, en spraken toen o.a. over Tasmanië. In Scottsdale, onze eerste kampeerplaats in Tasmanië, stond dezelfde man. 10 dagen later kwamen we in Gowrie Park aan en wie stond er weer met zijn busje? Dezelfde man. We waren het er over eens, dat als we met elkaar afgesproken hadden, was het niet gelukt. 

Na dagen lang door de bergen rijden was het landschap in de buurt van Gowrie Park weer wijd open en een echte verademing.

Je ziet regelmatig figuren langs de weg staan die gemaakt zijn van oude mijnbouwmachines.

Twee keer hoorde we onderweg dat we beslist in Chudleigh langs moesten gaan bij een Nederlands gezin, dat er een Honing Museum en een winkel had. Wij waren er op een zaterdag en tot onze verbazing waren ze de hele week open behalve op zaterdag. Toch maar een paar foto’s van de buitenkant gemaakt.

Op weg van Launceston naar Beauty Pont kom je langs het Brady uitkijkpunt over de Tamar rivier.

Aan de Tamar rivier liggen veel jachthavens.

Omdat we net als de Tasmanian Devil ook de Platypus niet te zien hadden gekregen, gingen we naar het Platypus House in Beauty Point. Hier zijn ze te zien in een aantal tanks. We hebben wat foto’s gemaakt maar die zijn het tonen niet waard. Op Youtube kan je een paar leuke filmpjes vinden.

De Platypus (vogelbekdier) is een opmerkelijk zoogdier omdat het een opvallend aantal kenmerken deelt met vogels en reptielen. Het is met de Echidna het enige zoogdier dat eieren legt. Het leeft in rivieren en meren net als de otter. Een veel gebruikte beschrijving is dat het, het gif heeft van een slang, de bek van een eend, eieren legt net als een kip en zijn jongen zoogt als een aap maar dan zonder tepels.

Wandeling door het “Narawntapu National Park”.

Voor het eerst zagen we in het “Narawntapu National Park” de “Yellow Tail Black Cockatoo”

In tegenstelling tot het Australische vasteland voeden de wombats zich in Tasmanië ook overdag. Dit wordt verklaard door de gemiddeld lagere temperatuur in Tasmanië

Ook waren deze wombats bruin en op het vasteland bijna zwart.

Avondstemming in de baai bij Port Sorell.

Tijdens de overtocht naar Melbourne was het bar slecht weer. Halverwege de oversteek kwamen we het zusterschip tegen.